Onze optredens zijn bedoeld als een muzikaal eerbetoon aan Herman Brood, de meest overtuigende Nederlandse belichaming van het begrip sex, drugs en rock & roll. Ondanks zijn bekendheid vele jaren na zijn dood, zullen maar weinig mensen het muzikale oeuvre van Herman Brood goed kennen. Dat heeft ongetwijfeld te maken met enerzijds zijn grillige discografie en anderzijds zijn vele nevenactiviteiten op het gebied van tv, film, theater en vooral schilderkunst. Daarom hier een dwarsdoorsnede van Hermans discografie in 10 delen, van 1977 t/m 2000: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
DEEL 3 A
Cha Cha (1978) ****
Herman en band toeren na Shpritsz succesvol door het land. Er ontstaat interesse vanuit West-Duitsland, België en Frankrijk. Er is eindelijk werk genoeg. Zoveel zelfs dat geen tijd is voor een nieuw album. Omdat het ijzer toch gesmeed moet worden nu het vuur heet is, wordt de derde LP Cha Cha een live plaat. Het idee is even simpel als effectief. Een club fans word via een prijsvraag geselecteerd en met de bus naar de studio gebracht. Ter plekke wordt door dezelfde soundengineer als bij de opnames van 'Shpritsz' het optreden live opgenomen. Herman niet vies van een beetje show roept na het slotakkoord van 'True Fine Mama' quasi spontaan "You're welcome at The Pinge à Linge, Belgique". Op de hoes van het album wordt dit nog eens aangedikt met andere live locaties als 'The Relight Café', 'The Pedo Ville' en 'The Too Far Gone Discotheque'.
De band is op elkaar ingespeeld, niet altijd even strak, maar raast zoals te doen gebruikelijk op indrukwekkende wijze alle nummers nagenoeg zonder pauze één voor één af. Het tempo van opener 'Hit' ligt bijna dubbel zo hoog als bij de studioversie op Shpritsz. Het is des te komischer als vervolgens 'Too Slow' door gitarist Danny Lademacher wordt ingezet. Pas na een eveneens furieuze versie van 'Street' wordt gas terug genomen in 'Still Believe' een smaakvol en slepend nummer van de opgetrommelde saxofonist Bertus Borgers die actief is in de band Sweet d'Buster. Hierbij etaleert Ani Meerman dat hij behalve praatgraag ook begenadigd drummer met verfijnde kunsten op de Hi-Hat is. Een aantal te gekke nieuwe nummers als 'Too Slow' en 'Phony' onderstrepen dat Brood en zijn band met twee studioplaten in de rugzak inmiddels een indrukwekkende en afwisselende live set kunnen neerzetten. Op de setlist prijken verder diverse covers van onder meer Lou Reed, Little Richard en The Cadillacs. Opvallend is dat, hoewel de term Cha Cha in meer nummers van Brood terug komt, 'Doin'it' niet op de tracklisting voorkomt.
In hoeveel takes de plaat daadwerkelijk is opgenomen en hoeveel achteraf nog is gesleuteld aan de live opnames is mij niet duidelijk. Dat doet niets af aan het feit dat Cha Cha een heerlijke verzameling lekkere up tempo rock songs is geworden waar de energie van afspat. Enige misser vormt het achteraf weinig smaakvol ingemixte applaus. Het publiek ter plaatse blijkt na de opnames onvoldoende te zijn vastgelegd en dat doet soundengineer Robin Freeman besluiten, al dus de overleveringen, om het applaus te plukken van een live LP uit de lokale platenzaak. Dat de akoestiek en klankkleur van die live LP voor geen meter paste bij de eigen opname in de Relight Studio deerde Freeman blijkbaar niet.
Foto boven: Typerend enthousiasme bij de optredens in de zomer van 1978
Een volledige concert uit die tijd in de Westfalenhalle te Dortmund op 9 december 1978:
youtube.com/watch?v=BQWMNSi6uUM
Waar Brood de mosterd van daal haalt: Mose Allison - If You're Going to the City:
youtube.com/watch?v=acoM3FGOAj0
DEEL 3 B
Cha Cha The Soundtrack (1979) ***
Verwarrend genoeg krijgt het volgende product van Herman wederom de naam Cha Cha. Het is een autobiografische getinte film waarbij we in de geest van Herman kruipen. Al mompelend horen we zijn vaak geestige gedachten, zijn er flash backs in blauw licht en zien we zijn stoutste dromen variërend van een bankoverval tot wakker worden in een bed vol vrouwen uitkomen. Herman zet zich neer als een klaploper die geld leent van zijn collega's, inbreekt en vervolgens betrapt wordt achter een vleugel, een hotelbar binnen sluipt via de achteringang en weer vertrekt zonder te betalen. Dit maakt het tot een vermakelijke film, maar ook niet meer dan dat. De aaneenschakeling van ogenschijnlijk geïmproviseerde situaties worden weliswaar afgewisseld met goede muziek en leiden toe naar een huwelijk tussen Nina Hagen en Herman, toch ontbreekt een duidelijk plot of clou.
De karakters in de film zijn niet uitgewerkt. Nu hoeft dat wellicht niet als het merendeel van de acteurs zich zelf speelt, maar de rol van het stel Lene Lovich en Less Chapell dat veelvuldig prominent in beeld is, is onduidelijk. De laatste heeft overigens nog het meeste weg van een jongere broer van Koos van Dijk.
Een van de hoogtepunten in de film is de scene in een nachtclub waar Herman en band een optreden geven voor een klein ongeïnteresseerd publiek. Vooral Hermans statements richting publiek zijn hilarisch, mede omdat ze lekker houterig en verre van spontaan gespeeld zijn. Wanneer een man in het publiek om een verzoeknummer roept, reageert Herman "Je hebt geluk dat we respect voor die man hebben. Dit kan niet elke dag natuurlijk." om vervolgens 'Can't help falling in love' van Elvis in te zetten. In diezelfde scene wordt 'You can't beat me' opgevoerd een nummer dat Herman al schreef in 1975 bij Vitesse. En vervolgens komen quasi ter loops twee van Hermans grootste hits langs. 'Never be Clever' en 'Love you like I love myself'. Beide tracks worden in een studioversie als single uitgebracht. De eerste wordt Hermans grootste hit bij leven en de laatste is een door Herman geliefde cover van Phoney & the Hardcore.
De bijbehorende Cha Cha The soundtrack bevat de ruim aanwezige muziek in de film en is daarmee minstens zo interessant als de film zelf. Niet in dezelfde volgorde als in de film prijken mooie live uitvoeringen van muziekgroepen als The Meteors, Phoney & the Hardcore, Sonny & The Dulfergang en de met verschillende gasten aangevulde Wild Romance op de soundtrack. The Soundtrack geeft daarmee een mooi beeld, uiteraard gekleurd door de voorkeuren van Herman, van de muziek in 1979. Tussen alle blues en rock van Herman zou bijna vergeten dat het ook de periode is van de opkomst van de new wave en punk. The Wild Romance blijkt duidelijk wel raad te weten met de in die tijd veel hippere new wave hit 'Home' van Lene Lovich. En wellicht is dat wel de clou van de film.
Cha Cha - full movie met op 45:05 min de scene in de nachtclub:
www.youtube.com/watch?v=Cw2HbSR50h4
Foto boven: Het huwelijk tussen Nina en Herman
RL, mei 2015