![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() Onze optredens zijn bedoeld als een muzikaal eerbetoon aan Herman Brood, de meest overtuigende Nederlandse belichaming van het begrip sex, drugs en rock & roll. Ondanks zijn bekendheid vele jaren na zijn dood, zullen maar weinig mensen het muzikale oeuvre van Herman Brood goed kennen. Dat heeft ongetwijfeld te maken met enerzijds zijn grillige discografie en anderzijds zijn vele nevenactiviteiten op het gebied van tv, film, theater en vooral schilderkunst. Daarom hier een dwarsdoorsnede van Hermans discografie in 10 delen, van 1977 t/m 2000: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 DEEL 1
Street (1977) ****
Herman lijkt na het voortijdig verlaten van de kunstacademie, zijn zinnen gezet te hebben op een muzikale carrière. Maar in de eerste jaren is er van focus weinig sprake. Hij belandt als kruimeldief in de gevangenis en toert op basis van maandcontracten in diverse Duitse uitgaansgelegenheden zonder duidelijk toekomstperspectief. Vanaf 1967 zit hij onder meer in The Moans, Cuby and the Blizzards, The Flashband en Vitesse om pas in 1977, hij is dan inmiddels 30 jaar, zijn eigen band op te starten. In die lange aanloop ontwikkelt Herman zich muzikaal, zoekt zijn muzikale roots op. Bovendien weet hij zich met behulp van een dagelijkse hoeveelheid dope en sterke drank te ontpoppen van een ietwat verlegen pianist naar een frontman van een de meest energieke live bands uit die tijd.
Herman komt pas to the point na een ontmoeting in 1976 met manager Koos van Dijk. Koos, tot dan eigenaar van een dancing in Winschoten, financiert het eerste project onder de naam Herman Brood & his Wild Romance. Uiteindelijk vergezelt hij Herman, afgezien van een korte afkoelperiode, als manager tot Hermans dood. De LP Street wordt opgenomen vooral om werk te generen. Bassist Gerrit Veen en drummer Peter Walrecht vormen vaste waarden in de studioband en worden bijgestaan door een keur aan bevriende muzikanten van Bertus Borgers tot Margriet Eshuijs bij de opnames. Hugo Sinzheimer, de artiestennaam van Hugo J. Postma, vooral bekend als oprichter, zanger en songwriter van The Meteors schrijft voor Street mee aan het nummer 'One More Dose'. Samen met Eric Strack van Schijndel schrijft hij bovendien het nummer 'Syrup'. Producer Jan Schuurman zorgt, ondanks het grote aantal collaboraties, voor een coherent geluid. Hermans blues georiënteerde pianospel klinkt nadrukkelijk op de voorgrond. Er worden geen nieuwe muzikale paden gebaand. Samen met scheurende blazers en soul georiënteerde achtergrondkoortjes is de Wild Romance vooral schatplichtig aan de Amerikaanse rootsmuziek. Ook is Brood geen componist of tekstdichter pur sang. "Ik rotzooi maar wat bij elkaar" biecht hij geregeld op in de pers. Akkoordenschema's worden geleend. Zo komt het schema van het titelnummer regelrecht van Motown klassieker Heat Wave, bekend geworden in de uitvoering van Martha Reeves & The Vandellas uit 1963. En worden tekstfragmenten hergebruikt. Het liefst van Hermans idolen zoals Chet Baker en Curtis Mayfield. Van de laatste vormt de tekstfrase "I lost my mind in a Wild Romance" de inspiratie voor de bandnaam. Ondanks dat 'gerotzooi' vormt Street een smaakvol geheel. Hoogtepunt op Street zijn het gitaar-georiënteerde 'One More Dose', feitelijk een nabewerking van een Cuby & the Blizzards nummer 'Lonely Pain'. En het hypnotiserende 'Pop it' dat na bijna 8 minuten eindigt met fraai a capella zang en vervolgens over gaat in een dromerig gitaarwerkje 'Romanza di Cavalli' van Jan Akkerman, die toevallig toch in de studie was.
Street wordt positief ontvangen. De plaat wordt goed verkocht en er kan veel worden opgetreden. Na jaren lang aanrommelen en ploeteren heeft Herman eindelijk zijn succesvolle eigen band. Opvallend genoeg spreekt de Eerste Nederlandse Pop Encyclopedie uit 1977 over: "Met talrijke prominenten neemt hij één van de beste Nederpopplaten aller tijden op. Naast voortreffelijke teksten laat deze elpee zich bovenal kenmerken door hoogst originele en uitstekend uitgevoerde composities van Brood zelf." Terwijl nu, meer dan 30 jaar later, Street toch vooral gezien wordt als de springplank naar Hermans tweede LP Shpritsz. Live beelden van 'Pop it in' uit 1976: youtube.com/watch?v=qq0BUiEs3JM RL, mei 2015 |